مشاهده شده است كه افزايش سن در بچه ها به عنوان عاملي مؤثر بر تنوع peak رزونانس كانال خارجي گوش محسوب مي شود .krunger، ruben در سال 1987 رزونانس ميانگين كانال خارجي گوش يا REUR يا REUG را در كودكان از بدو تولد تا 37 ماهگي اندازه گرفتند .

نتايج نشان دادند كه Peak فركانس رزونانس با افزايش سن كاهش پيدا مي كند كه اين تعداد در دومين سال تولد شبيه بزرگسالان مي شود.

Bentter در سال 1989، REUR  را براي بچه هاي 3 تا 13 ساله ارزيابي كرد ،اگرچه نتايج مانند اطلاعات قبلي بدست  کلینیک سمعک تهران صفیر  آمده از بزرگسالان بود ولي در اين ارزيابي تنوع بين فردي خيلي زيادي وجود نداشت بنابراين توصيه مي شود در صورت امكان از مقادير (فردي براي هر فرد با ويژگي هاي شخص) استفاده شود.

Westwood و  bamford  در سال 1995 تا طي 18 ماه REUR را براي كودكان كمتر از 21-3 ماهه اندازه گرفتند نتايج آنها نيز كاهش peak فركانس رزونانس طي سال اول زندگي را نشان داد.

تفاوت ديگر بين بچه ها و بزرگسالان ميزان اطلاعات اودیولوژيك و پزشكي در دسترس درهنگام تنظيم كردن وسايل كمك شنوايي است.اطلاعات اديولوژيك براي نوزادان و بچه ها ممكن است محدود باشد.

اگر تا كامل شدن اطلاعات در amplification تاخير صورت بگيرد به اين معني است كه كودك دوران بحران تكامل زبان آموزي اش را بدون هيچ گونه تقويتي گذرانده است .

هنگام انتخاب سمعك ممكن است اطلاعات اديولوژيك فقط شامل آستانه هاي ABR با استفاده از  click و آستانه تون ها در بعضي از فركانسهاي خاص باشد.

براي بچه هاي بالاتر از 7-6 ماه آستانه هاي رفتاري چه از طريق sound field  و چه از طريق معمول فقط ممكن است براي بعضي از فركانس ها در دسترس باشد به علاوه توانايي كودك براي مشاركت در روند انتخاب و تنظيم سمعك ممكن است با توجه به سطوح شناختي و زباني آنها محدود باشد.

اغلب از مقادير MCL  subjective (سطح راحت شنيداري ) و LDL (سطح ناراحت شنيداري )براي انتخاب تجهيزات شنوايي در بزرگسالان استفاده مي شود .اندازه گيري اين مقادير براي نوزادان و نوپا يان (كمتر از 3 سال )امكان پذير نيست . kawal و همكارانش در سال 1988 بچه هاي 14-7 ساله و بزرگسالان را با استفاده از تغيير روش در بدست آوردن  LDL تست کردند. نتايج نشان داد بچه هاي حدود 7 سال و كمتر دچار كم شنوايي به راحتي از عهده ي انجام اين تست بر امدند.

روش ديگري توسط mupherson و همكارانش در سال 1991 براساس LDL ابداع شد كه از صداهاي "خيلي بلند" در آن استفاده مي شد.

بعد از آموزش بچه هاي با شنوايي نرمال كه از نظر ذهني و عقلي حدودا 5 ساله بودند توانستند تست را به درستي پاسخ دهند.هيچ تكنيكي براي ثبت كردن LDL در بچه هاي كوچكتر گزارش نشده است.

بچه ها نسبت به بزرگسالان قدرت كنترل كمتري روي محيط شنوايي شان دارند. وضعيت قرار گيري كودك نسبت به گوينده با توجه به سن كودك متفاوت است در نتيجه سطح شدت گفتاري كه به گوش بچه مي رسد هم فرق مي كند .

Stelmachwicz و همكارانش در سال 1993 تاثيرات وضعيت قرار گيري postural كودكان 2 ماهه تا 2 ساله بر گفتار توليد شده (كوتاه مدت ، بلند مدت) توسط والدين آنها را بررسي كردند.

طبق نتايج بدست آمده سطح طيف گفتار گفتار طولاني (بلند مدت ) با تغيير وضعيت قرار گيري نسبت به منبع صدا (نزديك شدن حدوداً 1m) به اندازه ي 10dB تا   18 دسی بل  بلندتر مي شود .

با این وجود حافظه های چند گانه میتوانند برای دستیابی به تلکویل یا تغییر در دایرکشنالیتی میکرون مفید باشند .

مدیریت کردن فیدبک یا کاهش الگو ها:

برای آن دسته از افراد با تاریخچه ای از رنجی از نوسانات فید بک، یا افرادی که آستانه های تون خالص آنها تلقین میکند که فیدبک یک مشکل خواهد بود ، تعدادی از فرم های مدیریت کردن فیدبک یا کاهش الگوها ارزش گذراندن را دارند. افراد با مشکل شنوایی Sever-to-profound   تهران صفیر وافراد با شنوایی خوب در فرکانس های پایین که با ضعیف ترکیب شده ، اما شنوایی قابل استفاده در فرکانس های بالا دارند،بیشترین سود را از پردازش کردن مدیریت فیدبک خواهند داشت .

انتخاب یک رویه ی تجویز :

شوهد تحقیقاتی زیادی وجود دارد که از روند تجویزی NAL-RP  حمایت میکنند که برای هر دستورالعمل دیگری برای سمعک های خطی است . 

این روند وقتی برای سمعک های خطی تجویز می شود، می تواند با اطمینان استفاده شود.(هنگامی که سمعک از peak-clipping یا compression limting برای کنترل حد اکثر خروجی استفاده کند. )

تحقیقات کمی وجود دارند که هر گونه روند تجویزی غیر خطی مرتبط با تناوب ها را ارزیابی می کنند

دراین مرحله کلینسین باید دستورالعملی که بیشترین رضایت عقلانی را دارد، انتخاب کند .

روند NAL-NL1  به طور غیر مستقیم حفظ شده که در آن پاسخ های تعیین شده برای سطح ورودی TodBspl بسیار مشابه با پاسخ هایی که باروش  NAL-RP تجویز شده اند ، هستند .

از طرف دیگر، تعدادی از سازنده ها در نظر میگیرند که بلندی نرمال در هر فرکانس جداگانه با ارزش گذران خود

آشکار است ، بنابراین همه ی روش ها به جز NAL-NL1  از اعتبار کمی برخوردارند.

نتایجی از یک آزمایش هستند که در آن نسخه هایی از NAL-NL1 و از بلندی نرمال در آزمایشگاه مقایسه شده اند

و در زندگی واقعی به طور قوی طرفدار NAL-NL1 اند خصوصا در هنگام نویز زمینه .

بازبینی انتخاب و تنظیم سمعک

اجازه بدهید تصور کنیم که از یک روند تجویزی که بیشترین اطمینان را برای محاسبه یک هدف اکتروآکوستیک گوش واقعی برای یک بیمار دارید، استفاده کرده اید.

 پروفایل قالب مجرای صوتی در سمعک های پشت گوشی را مورد بازبینی قرار دهید.

اکنون می توانید یک سمعک انتخاب نمائید. شما عملکرد کوپلر را می دانید، بنابراین می توانید آن را با عملکرد کوپلر مورد نیاز مقایسه کنید. اگر پروفایل قالب مجرای صوتی که شما در مرحله 2 فرض نمودید، ناشی از بهره تجویزی کوپلر در 4khz بالاتر از سمعکی باشد که بتواند تحویل دهد، یک شیپور بزرگتر اگر در قالب فیت شود، بایستی استفاده گردد.

زمانی که این تصمیم را اتخاذ نمودید، مهم است که به شیب تجویز و شیب بهره کوپلر واقعی در اکتاوهای 2 تا 4 کیلوهرتز نگاه کنید، به نسبت آنکه بهره ی 4khz جدا شده است. اگر بهره در بقیه فرکانس ها، 10dB بالاتر باشد، دستیابی به بهره هدف در 4khz قابل قبول نمی باشد. با شیوع خیلی کم، سمعک انتخاب شده در فرکانس 4khz نسبت به 2khz  بهره خیلی زیادی خواهد داشت. اگر چنین بود، یک قالب مجرای صوتی ضخیم را انتخاب نمائید و یا حتی یک قالب مجرای صوتی تنگ (سَوند بور=Sound bore  ) را می توانید انتخاب نمائید. مرحله 4 بخش 507 جزئیات بیشتری دارد.

بنابر این تقریبا تمام پردازشهای کوکلئار ورتروکوکلئار زمان نهفتگی قله را متاثر می کند. معمولا محرک وسیع باند ابتدا منطقه فرکانس های بالا را فعال می کند.به دلیل سرعت بالای موج مسافر در قسمت پایه حلزون فعالیت عصبی شدیدا همزمانی دارد.

این همزمانی قوی وفعالیت اولیه در غلبه بر زمان نهفتگی موج5به وسیله فیبرهای فرکانس بالا نتیجه میدهد.اگر چه سمعک راس حلزون نیز دارای فعالیت عصبی قابل ملاحظه ایست اما معمولا فاز لغو شده ای توسط فعالیت ققسمت های پایه ونواحی فرکانسی بالا است.اگر نواحی فرکانس بالا دچار افت شوند (کم شنوایی حلزونی)فعالیت غیر لغو کنندهای از نواحی راسی می تواند بر پاسخ تسلط یابد.زمان نهفتگی قله میتواند طولانی تر شود پس ففعال سازی بعدی در حلزون را منعکس میکند.بدین گونه میزان و شکل کم شنوایی ،اندازه گیری های زمان نهفتگی را تحت تاثیر قرار میدهد.

فاکتور بزرگ دیگری که زمان نهفتگی قله را تعیین میکند سطح محرک است.زمان نهفتگی قله به دنبال افزایش سطح محرک کاهش می یابد.با نمودار زمان نهفتگی-شدت این رابطه توصیف میشود.

فاکتورهای دیگر که در کنار بخش تولیدی در حلزون بر زمان نهفتگی تاثیر می گذارد ،سن ،اندازه سر،دمای بدنو جنسیت است.

دامنه قله:

دامنه در ABR ازقله مولفه تا دره موج بعدی محاسبه می شود(شکل13.2). دامنه به مقدا فعالیت عصبی همزمان شده و نوسانات در سطح محرک در کم شنوایی، آسیب های نورولوژیک و سن بستگی دارد.این فاکتورها میزان فعالیت عصبی تولید شده، میزان همزمانی در میان اجزای عصبی فعال شده یا هر دو را تحت تاثیر قرار می دهد.به علاوه همان طور که با اندازه گیری های زمان نهفتگی، دامنه صحیح قله ممکن است به سختی تعیین شود اگر نویز باقی مانده در میانگین بالا باشد.

معیارها برای ارزیابی اندازه گیری هایABR:

-تعریف حساسیت و ویژگی

ارزش تشخیص و محدودیت یک اندازه گیری ABR برای تشخیص داده شده می تواند به وسیله حساسیت و ویژگی آن تعریف شود.تحقیقات اندازه گیری هایABR استاندارد اخیراغلب ارزش های ویژگی و حساسیت را فراهم می کند.بااین حال شخص نمی تواند این ارزش ها را به قصد اینکه این اندازه گیری ها بهتر هستند بدون فهمیدن اینکه آنها چگونه تعیین شده اند،مقایسه کنند. بنابراین بحث کامل مشکلات حساسیت و ویژگی یک مسئله بحرانی است. یکی از عملکردهای اصلی تشخیص عصبی اندازه گیری هایABR در تعیین تومورهای عصب هشت است.بنابراین ما از مثال هایی از این اندازه گیری های ABR در بحث حساسیت و ویژگی استفاده می کنیم. توجه کنید که تقریبا همه تومورهای عصب هشت وستیبولار شوانوما هستند که از عصب وستیبول به وجود میایند. بااین حال، به راحتی سرتاسر این فصل به تومورعصب هشت و وستیبولار شوانوما اشاره می کنیم.ما تعریف می کنیم حساسیت یک اندازه گیریABR را به عنوان درصدی از نمونه های توموری تشخیص داده شده(به این معنی که میزان پاسخ های صحیح مثبت).

ویژگی یک اندازه گیریABR به عنوان درصدی از نمونه های غیر توموری که به طور صحیح شناسایی شده اند تعریف می شوند(پاسخ های صحیح منفی).

حساسیت و ویژگی به شرایط تشخیصی و میزان تمایز بین توزیعات ارزش های اندازه گیری ABR برای افراد دارای تومور و بدون تومور بستگی دارد.برای اندازه گیری بدست آمده، تغییر شرایط تشخیص برای افزایش حساسیت، ویژگی را کاهش خواهد داد و در حالت عکس، تغییر شرایط به قصد افزایش ویژگی، حساسیت را کاهش خواهد داد.یک اندازه گیریABR که تنها به وسیله حساسیتش و بدون ویژگی اش مشخص شده باید با احتیاط بررسی شود.

حلزون یک مجرای پیچ خورده است که قطر دایره از پایه به راس حلزون به تدریج کاهش می یابد.حلزون از پایه تا راس حدود 35mm طول دارد.یک مجرای غشایی که طولی بیش از حلزون دارد،آن را به 3بخش نرم وآبکی تقسیم میکند. یک شماتیک از برش عرضی حلزون را نشان می دهد.

حلزون استخوانی به دور مدیولوس میپیچد که مدیولوس یک ساختار استخوانی سوراخ شده است ودر آن عصب سمعک شنوایی وسلولهای گانگلیون مارپیچی (جسم سلولی نورون های عصب شنوایی)قرار دارند.نورون های گانگلیون مارپیچی از مدیولوس به داخل ساختارهایی که در امتداد طولی حلزون قرار دارند ،وارد می شوند.بخش مرکزی این نورون ها ی عصب شنوایی از کانال گوش داخلی گذشته وبا سلول های هسته های حلزونی سیناپس میدهد. یک برش عرضی از مجرای حلزونی را نشان می دهد. در این تصویر یک نمایی از 3 بخش نرم وحاوی مایع و ساختارهای سلولی موجود در داخل مجرای حلزونی نشان داده شده است.

این یعنی اسکالا تیمپانی ، اسکالا مدیا و اسکالا وستیبولی در مجاورت غشاء رایسنر وغشاء بازیلار قرار دارند.بالاترین بخش یعنی اسکالا وستیبولی به داخل وستیبول باز میشود. اسکالا وستیبولی واسکالا تیمپانی با مایع پری لنف پر شده اندو اسکالا مدیا حاوی اندولنف است که یک مایع با محتوای یونی متفاوت است. اندام کورتی در اسکالا مدیا جای دارد.در جزئیات شکل 2-12 نشان داده شده است که ارگان کورتی شامل  سلولهای مویی ، عوامل پاسخ گوی حسی جهت تبدیل انرژی مکانیکی به الکتریکی ست. سلول های مویی توسط موی بلندی که  از بالای سلول منشاء می گیرد قابل تمایز اند.این ساختارها یک عامل کلیدی در فرایند هدایت انددو نوع سلول مویی متفاوت از نظر محل نسبیشان به مدیولوس وجود دارد: سلولهای مویی داخلی وخارجی. این سلول ها از نظر مورفولوژی،عصب گیری وهمچنین عملکردشان متفاوت اند.بیش از 3هزار نورون آوران عصب شنوایی در پایه سلول های مویی داخلی از نظر محیطی سیناپس می دهندو از نظر مرکزی به نورون های هسته حلزونی میروند.این نورون ها نوع یک نامیده می شوند وهر نورون با یک سلول مویی درجایگاه عصب گیری در حلزون ارتباط دارد.نورون های باقیمانده نوع دو هستند که در روش توزیع  بیشتر با سلول های مویی خارجی در ارتباط اند.به علاوه نورون های وابران نیز وجود دارند که از ساقه مغز منشاء گرفته و با سلول های مویی خارجی و همچنین نورون های آوران در پایه سلول مویی داخلی سیناپس می دهند.

اگردر تاریخچه بیماریک پاتولوژی شناخته شده درمسیرهای کنترل وضعیت وجود داشته باشد که این پاتولوژی ممکن است عملکرد کلی بیماررا تحت تاثیر قراردهد، حتی اگرعدم ثبات شکایت اصلی بیمار نباشد.

 بررسی صورت گرفته روی 2266بیمار متوالی بااختلال تعادل که دربحث آزمون صندلی مطرح

شد، هم چنین می تواند برای  سایت تهران صفیر تعیین درصدبیمارانی که درتست پوسچروگرافی (EquiTest)

ناهنجاربوده اند ومطالعه روی انواع بیمارانی که احتمال کسب نتایج پوسچروگرافی ناهنجاردرآنها

بیشتراست، به کارروند. به طورکلی زمانی که همه بیماران با نشانه های درگیری سیستم محیطی

مشخص شدند، تنها 30% تا 35% آنها درنتایج CDP، ناهنجاری نشان می دهند. با این حال یک گروه

4% تا 5% ازکل این جمعیت 2266 بیماروجود داشت که برای آنها دربین همه تست های ENG

وصندلی چرخان، تنها نتایج CDP ناهنجاربود. سن افراد دراین گروه بالای 65سال بود وشکایت

اصلی آنها عدم ثبات درایستادن یا راه رفتن بود. این بیماران هنگام خوابیدن یا نشستن مشکلی نداشتند

وهیچ احساسی ازسرگیجه یادیگرحرکات ناهنجارنیزنداشتند. این آماردرتوسعه معیارهای بحث شده

برای انجام CDP نقش مهمی دارند.

پروتکل های EquiTest جنبه های مختلف توانایی های کنترل وضعیت درحالت های سکون وحرکت

رابررسی می کنند. اگرچه جنبه های معین کنترل وضعیت لازمه فعالیت های راه رفتن می باشند،

وناهنجاری های معین کنترل وضعیت ممکن است باعث مشکلات حرکتی شود، اما پوسچروگرافی

نمی تواند به تنهایی برای ارزیابی اختلالات راه رفتن به کاررود. ارزیابی راه رفتن دارای مجموعه

کاملی ازپارامترهای مخصوص به خود می باشد و باید تحت مجموعه کاملی ازوضعیت های مختلف

آزمایش شود..

منبع: 

https://www.tehransafir.com

یک نمونه آنالوگ از یک موج سینوسی را نشان داده است . پنجره زمان نشان داده شده نشان دهنده 5ms میباشد . هر شکل یک نمونه ی آنالوگ از موج سینوسی 1000 Hz ، با پنجره زمانی 5 میلی ثانیه ای را نشان می دهد. نمونه های دیجیتالی از این موج سینوسی را نشان سمعک داده است ، نمونه ها به ترتیب 10000 ، 5000 ، 667 ، 2000 ، 2000 و 2000 اند .

گرد کردن دامنه که قبلا ذکر شد بطور رسمی به عنوان quantization شناخته شده است . زمانی که دامنه یک سیگنال (آنالوگ) مداوم در دنیای دیجیتال گرد می شود ، اغلب یک تفاوت بین ارزش آنالوگ ارجینال و ارزش دیجیتال وجود دارد . این تفاوت  error quantization نامیده می شود . اندازه ی این error quantization تحت تاثیر تعدادی از فاکتورهاست . یکی از این فاکتورها محدوده ی پویایی درADC است . محدوده ی پویایی بزرگترین ولتاژی است که میتواند با دقت به عدد تبدیل شود (عددی شود) . دومین فاکتور در تعیین محدوده ی پویایی تعداد بیت ها درADC  است . اجازه دهید فرض کنیم که ±5-V محدوده پویایی و12 بیت در ADC داریم . با استفاده از جدول 11-2 میتوانیم ببینیم که 12 بیت ADC ، 4/096 (e.g 212)  ارزش را ممکن است که تولید کند . زیرا رنج ولتاژ کل 10 V (از  -5 تا +5 ولت ) است و 12-bit ADC ، 4/096 ارزش را کدگذاری می کند . نتیجه ی این سیستم عبارت است از : (تعداد بیت ها = x)

/2x = 10 V / 212= 10V / 4/096 =0.00245 V =2/45 mV         رنج ولتاژ = نتیجه ADC

در این مثال ، دقت بین دو نقطه متوالی 2/45 است.error quantization  به زمانی که ما میخواهیم دامنه هایی که کمتراز دقت ADC هستند را تفکیک کنیم مربوط می شود . فرض کنید که ADC به بزرگترین ارزشی که دارد ، گرد شود ، کوچکترین دامنه غیر صفر این ADC که میتواند کدگذاری شود (که حداقل بیت قابل توجه نامیده می شود[LSB]  ) باید منفی تر از -2/45 mV و مثبت از +2/45 mV باشد.

شما احتمالا تعجب می کنید که چگونه ممکن است که این یک راه حل مفید باشد ، زیرا همه فعالیت الکتروانسفالوگرام (EEG) در یک رنج میکروولتی است و بنابراین همه ولتاژهای EEG باید به صفر گرد شوند. (DC در حال حاضر یک واقعه ی معمول در واشنگتن است . )

برای مثال ، اجازه دهید که فرض کنیم که  ولتاژ EEG خارج پوست سر برای فردی µv  ±100(±0.1mV) است و دامنه پتانسیل برانگیخته شما 10میکروولت است . شما چقدر نزدیک به این مقدار در سیستم دیجیتال پیشنهادی براورد کرده اید ؟

بدون تقویت (همانطور که قبلا گفته شد) چون 10µv از رنج ±2/45mV  quantization کمتر است ، شما دامنه را حدود 5mV براورد خواهید کرد . error quantization در محاسبه دامنه قله EEG در این مورد 10µv (µ v0-10 µv) است و یک خطای تخمینی جدی را ایجاد می کند . شما چگونه این خطای غیرقابل قبول را کاهش می دهید ؟

ابتدا ما باید از یک ADC با تعداد بیت های بیشتر استفاده کنیم . ADC شانزده بیتی ، با یک هزینه ی معقول در حال حاضر موجود است .

سه زیر هسته ی CN مسیر های صوتی اصلی (راههای صوتی نامیده می شوند) تا ناحیه ی  نوک ساقه مغز دارند:1- مسیر صوتی پشتی که از DCN شروع میشود و تا IC (کالیکولوس تحتانی) طرف مقابل ادامه می یابد 2- مسیر صوتی شکمی ، که از AVCN شروع می شود وتا SOC (مجکوعه زیتونی فوقانی) ادامه می یابد ،3-مسیر صوتی میانی که از PVCN شروع شده و تا SOC ادامه می یابد.SOC هم دارای چندین زیر هسته است .هسته های  دور زیتونی(periolivary)در سیستم شنوایی کاملا نزولی هستند و از طریق دسته زیتونی حلزونی به صورت دگر سو(متفاطع) یا همسو(مستقیم) به OHCs یا آوران های نوع 1 که زیر IHCs قرار دارند می رسند. این سیستم نزولی عملکرد حلزون را تنظیم می کند، و این میتواند توسط مهار OAE ارزیابی شود(بخش 21).از نظر سیستم صعودی 3 هسته SOC شمهم هستند و شامل :(MSO) زیتونی فوقانی میانی ،(LSO) سمعک زیتونی فوقانی جانبی وMNTB)) هسته میانی جسم ذوزنقه ای، می شود.SOC اولین جایی است که ورودی های شنوایی از هر دو همگرا می شوند.اطلاعات از هسته حلزونی چپ و راست به دسته های دندریتی میانی و جانبی MSO می رسند. پاسخ های تک واحدی از MSO منحنی های کوک مشابهی برای هر دو گوش نشان می دهد، که به همگرایی ورودی های تحریکی نواحی مشابه CN ,Best frequency چپ و راست اشاره دارد.LSO ورودی های مستقیم را ازCN همان طرف دریافت می کند، درحالی که CN دگر طرفی اول به MNTBو سپس به LSOمی رود. شواهدی است که ورودی ها از MNTB مهاری هستند. MSOو LSO هر دو سازماندهی تونوتپیک دارند. SOC به وضوح پردازش دو طرفه را از ورودی های تک گوشی CN جمع می زند.

از SOC،خروجی اصلی به سمت لمینکسوس جانبی(LL) است. 2تا زیر هسته در LL وجود دارد :هسته پشتی LL (DNLL) و هسته شکمی LL(VNLL).LL در IC خاتمه می یابد . IC از لحاظ مغز میانی در پشت فرار دارد و مانند یک جفت برآمدگی درست زیر جفت کالیکولوس فوقانی ظاهر می شود. چندین زیر هسته برای IC وجود دارد،اما بخش اصلی هسته ی مرکزی (CNIC) است. CNIC با یک آرایش لایه ای دارای سازماندهی تونوتپیک است. میتوانید لایه هایی با فرکانس های مشابه شبیه لایه های یک پیاز تصور کنید، که در هر لایه ی پیاز یک محدوده ی باریک ازBest frequencies است. نواحی دیگر IC دارای منحنی های تیونینگ (کوک) پهن تر ،سازماندهی پیچیده فرکانسی اش را تعیین می کند. به نظر می رسد این بخش های دیگر فقط به ورودی های شنوایی پاسخ نمی دهند، بلکه به ورودی های  حسی-پیکری و بینایی هم پاسخ می دهند.

اکنون که بعضی موارد را در مورد عصب شنوایی و ساقه مغز می دانیم، میتوانیم به طور خلاصه فهرستی از مولدهای ابتدایی مختلف  قلل ABR را فراهم کنیم. ABRانسان دارای مجموعه ای از 7 قله ی مثبت که در بزرگسالان با متوسط شدت محرک کلیک در 10MS بعد از شروع محرک اتفاق می افتند، است. 5 قله اول بیشترین توجه علمی کلینیکی را دریافت کرده است ،واین امواج با اعداد یونانی اصلی پی در پی(I,II,III,IV, V,VI, VII ) بعد از قرارداد  Jewett نشانه گذاری شده اند.عمدتا براساس مطالعات انجام شده توسط Moller و Jannetta در طول پایش حین عمل جراحی، می توانیم مولد های قلل را به موارد زیر اختصاص می دهیم :موج I از بخش دیستال عصب شنوایی ایجاد شده است، موج II از بخش پروگزیمال عصب 8 ایجاد شده،موج III  عمدتا توسط CN تولید شده ،به نظر می رسد موج IV توسط SOC تولید شده، قله موج V به نظر می رسد که از LL ساطع می شود، و در نهایت ادامه موج V به طور برجسته ای از IC منشا می گیرد (Moller, 1994).

علايمي كه درنمودارهاي بلوكي مورد استفاده قرار مي گيرند.

تعدادي از قطعه ها مترادف هايي دارند. مبدل AC/DC كه همراه با تقويت كننده هاي تراكمي استفاده مي شود، گاهي اوقات يك آشكارگر سطحي يايك جريان ميانگين، ناميده مي شود. همچنين مدار adder گاهي  summer ناميده مي شود.

يك پيكان مورب از ميان يك بلوك نشان مي دهد، كه برخي ويژگي هاي بلوك مي تواند سمعک تهران صفیر تغيير كند. (معمولا به وسيله يك فيلتر يا كنترل كاربر اما گاهي به وسيله خروجي قطعه ديگر).

شكل 1-2 يك مثالي براي يك تقويت كننده بهره متغير را نشان مي دهد اما هر قطعه اي به جز براي ميكروفون يا رسيور مي تواند به اين روش، متغير ساخته شود.

اكثر قطعات، يك يا چندين ورودي و يك خروجي دارند.

متاسفانه، هيچ استانداردسازي مطلقي براي علائم نمودار بلوكي، وجود ندارد.

علائم و علائم جايگزيني كه در شكل 1-2 نشان داده شده اكثرا معمولترين انها هستند اما جايگزين هاي بيشتري هم وجود دارد.

در سمعك هاي پيشرفته تر، ممكن است سيگنال از راه هايي كه براي نشان دادن به عنوان يك تركيبي از قطعه هاي ساده، مي تواند خيلي پيچيده باشد، تغيير كند. در اين مورد، علامت مناسب، يك جعبه با يك توضيح نوشته شده مختصري از فرايند درون جعبه مي باشد.

تعدادي از قراردادها و قوانين، معين كرده اند كه چگونه نمودارهاي قطعات رسم شوند.

پيكان هاي روي خطوطي كه قطعات را  به هم متصل مي كند، نشان مي دهد كه يك سيگنال از يك قطعه به قطعه ديگر در حال عبور است. يك قرارداد اين است كه سيگنال ها معمولا از چپ به راست جريان پيدا مي كنند. به هر حال اغلب نياز است كه در نمودارهاي پيچيده استثناءهايي را ايجاد كرد و پيكان ها روي خطوط اتصال اين را روشن مي سازد.

يك قانون، اين است كه وقتي خروجي وسيله، به طور همزمان به ورودي چندين قطعه ديگر تغذيه مي شود، سيگنال خروجي كلي به هر يك از قطعه ها مي رود كه بهم متصل اند.

مهم ترین بخش از پروسه ی کاشت حلزون در کودکان نابینا – ناشنوا، توانبخشی و آموزش هایی است که از طریق تربیت شنوایی انجام می شود.

این نکته که اولین اصل در کودکان نابینا –  ناشنوا تلاش برای برقراری ارتباط است ،و آموزش زبان و گفتار در درجه ی دوم اهمیت قرار می گیرد باید در تمام مراحل در نظر گرفته شود.

به نظر نمی رسد کودکان  ناشنوای دچار اوتیسم کاندید مناسبی برای کاشت حلزون باشند.

Donalson و همکارانش طی مطالعات خود گزارش کردند کودکان اوتیستیک با دریافت کاشت حلزون به قیمت سمعک درک گفتار در مجموعه ی باز نمی رسند اما ،والدین آنها اظهار می کنند که با دریافت پروتز میزان تماس چشمی فرزندشان ،آگاهی نسبت به محیط اطراف ، واکنش به صدای موسیقی ،صداسازی ،استفاده از زبان اشاره و پاسخ دهی به بعضی از دستورات نسبت به زمان قبل از کاشت حلزون افزایش پیدا کرده است.

به این ترتیب میزان بهره مندی کودکان اوتیستیک از کاشت حلزون بسیار کم است ولی اگر با وضعیت قبل از کاشت مقایسه شود پیشرفت زیادی در آنها مشاهده می گردد.

یکی دیگر از اختلالات بیش فعالی یا ADHD است.در واقع در مورد کودکان ADHD می توان اینگونه بیان کرد که کسب زبان و گفتار ،توجه ،سازماندهی به شکل طبیعی خود اتفاق نمی افتد.بنابر این در برقراری ارتباط هم مشکل پیدا می کنند.

تعیین کاندیداتوری کاشت حلزون در کودکان ADHD چالش بزرگی برای تیم توانبخشی محسوب می شود زیرا حتی با دریافت پروتز هم به دلیل نقص توجهی که دارند، نمی توانند فعالیت های تمرکزی انجام دهند، فرایند توانبخشی آنها هم بسیار کند پیش می رود و در نهایت هم به پیشرفت زیادی نمی رسند.

تعیین کاندیداتوری برای کودکان چند معلولیتی نیازمند ارزیابی های بیشتر و مشاوره های قوی تر توسط یک تیمی است که در این زمینه تجربه ی زیادی دارند.

تیم کاشت حلزون باید در مورد نتایج ،انتظارات واقع بینانه و اهداف مورد نظر اطلاعاتی را به والدین ارائه بدهد. با اهمیت ترین مسئله ای که باید مورد توجه قرار بگیرد میزان سودمندی و تاثیر کاشت حلزون بر کیفیت زندگی افراد است .این بهره مندی شامل افزایش استقلال ،اعتماد به نفس ، پیشرفت مهارت های زبان دریافتی ، لب خوانی  و برقراری ارتباط با اطرافیان از طریق gesture ها و تا حدودی گفتار می باشد

آزمون در سطح شدت 70 dB SPL در سکوت گرفته می شود . مواد گفتاری از طریق یک بلند گو که از زاویه ی 0 درجه نسبت به کودک قرار گرفته و صدای آزمایشگر ( صدای مرد ) ارائه می شود .

پس از هر آیتم کودک باید لغات را تکرار کند و به محض پاسخ درست آزمایشگر آن را ثبت می کند و آیتم بعدی قیمت سمعک را ارائه می کند  . بچه هایی که با متدoral Communication کار می کنند می توانند حتی پاسخ را بنویسند .

کلمه های آسان مثل :

Juice , good , drive, time , hard , gray , foot , orauge , count

کلمه های سخت مثل :

Thamb , Pic , wet ,fight , toe , cut , Pink , hi , Song , fun , use , mine

( Multiisyllabic lexical neighborhood Test) MLNT از 12 آیتم یا 24 لغت چند سیلابی استفاده می شود .

4.نداشتن کنترا اندیکاسیون پزشکی یا رادیولوژیک برای انجام جراحی ( ناشنوایی نباید ناشی از آسیب به عصب شنوایی یا راه مرکزی شنوایی باشد .)

5.جایگاه کودک در محیط آموزشی که در برنامه ریزی برای رشد مهارت های شنوایی نقش برجسته ای دارد.

6..خانواده ی با انگیزه و رضایت کودک به فراخور سن

دوره ی آزمایشی استفاده از سمعکس برای مطمئن شدن از اینکه کاشت حلزون شنوایی تنها روش کارامد فراهم کردن باقی مانده ی شنوایی قابل استفاده برای کودک است .

آزمونهای مورد استفاده در ارزیابی سمعک تابعی از سن ، سطح شناختی و مهارتهای زبانی کودک هستند .

در کودکان بسیار کوچک ( زیر 2 سال ) این مسئله با عدم پیشرفت در رشد مهارت ساده ی شنیداری با وجود سمعک مناسب و شرکت در برنامه ی فشرده ی توانبخشی شنوایی و نیز با پاسخ والدین به پرسش نامه ثابت می شود .

استثنای سیاست دوره ی آزمایشی کودکی است که بر اثر مننژیت دچار ناشنوایی عمیق 2 طرفه شده باشد که نشان دهنده ی عدم پاسخ به صداها در محدوده ی ادیو متری است یا پاسخ هایی که به جای شنوایی ، لمسی ارتعاشی اند ، که به معنای تنها پاسخ به صداهای فرکانس پایین در سطوح شدتی بالا است . استخوانی شدن حلزون اغلب پس از چنین عفونتی رخ می دهد . اگر سی تی اسکن دلالت بر استخوانی شدن داشته باشد دوره ی آزمایشی ممکن از کوتاه شود یا حتی نادیده گرفته شود .

بيماراني كه تحت آزمون ENOG قرار مي‌گيرند - فارغ از علت مشكلي كه دارند - اكثراً مشكوك به اختلال عملكردي يكطرفه عصب صورتي هستند. نكات راهنما براي تعيين سمت در معرض خطر را قبلاً بيان كرده‌ايم (مثلاً مرور پرونده، معاينه باليني حركات صورت، پرسش از پزشك)، همواره در ذهن داشته باشيد كه چنين منابع اطلاعاتي هرگز مصون از اشتباه نيستند. براي مثال، بيماراني كه با علائم شكستگي استخوان تمپورال يكطرفه (مثلاً از طريق مشاهده نتيجه توموگرافي كامپيوتر (CTScan)) سمعک فوناک ممكن است در سمت مقابل به ضايعه، ناهنجاري‌هايي در آزمون ENOG نشان دهند. همه بيماران با شواهد باليني تاريخچه‌اي اختلال عصب صورتي در يك سمت، ممكن است اختلالاتي مرتبط يا بدون ارتباط با ضايعه خود را در سمت مقابل نيز نشان بدهند.

جمعيت‌هاي باليني

فلج عصب صورتي از جمله وضعيت‌هاي ناتوان كننده بيمار محسوب مي‌شود. بيماراني با ضايعه عصب صورتي بدليل تاثيرات بد ناشي از تغيير شكل صورت و محدوديت‌هاي جسماني متعاقب آن و مشكلاتي كه در صحبت كردن، نوشيدن، خوردن، و حالت‌هاي صورت پيدا مي‌كنند اغلب روحية نامناسبي دارند. ارتباطات و فعاليت‌هاي اجتماعي آنها بي نهايت محدود و دشوار مي‌شود. ارزيابي ميزان احتمال بازگشت سلامت عصب صورتي يكي از بحراني‌ترين بخش‌هاي اقدامات مربوط به ضايعات عصب صورتي است. پزشك معالج بيمار، بسته به نتيجه حاصل از آزمون ENOG ممكن است گزينة «انتظار و مراقبت» و يا گزينة «مداخله از طريق جراحي» را برگزيند. مداخله جراحي اصلاً مسئله كوچكي نيست، و استفاده از آن مستقيماً به نتيجه آزمون ENOG بستگي دارد. همانطور كه در جدول 13-15 مي‌بينيد، علل متفاوتي براي ضايعات عصب صورتي وجود دارد، مثل فلج بل (BP)، صدمات حاصل از جراحي، ضربه استخوان تمپورال مثلاً در تصادف وسايل نقليه موتوري (Motor Vehicle Accidents = MVA)، اوتيت گوش مياني، زوناي گوش، MS، سندرم ملكرسون- روزنتال، عفونت ماستوئيد، اوريون، آبله مرغان، سندرم گيلن باره، ضايعات سيستم عصبي مركزي (مثل سكته)، تومورگلوموس ژوگولر، تورم پرده مغز (Meningioma)، تومور عصب صورتي و ساير موارد. همانطور كه قبلاً گفتيم، مقياس HB (House – Brackmann) يكي از رايج‌ترين رويكردهاي باليني براي طبقه‌بندي اختلالات عملكردي عصب صورتي است (جدول 10-15). در هر صورت ENOG نيز كميت عملكرد يا اختلال عملكرد عصب صورتي را به صورت كمي نشان مي‌دهد.

فلج بل (Bell's Palsy = BP)

فلج بل احتمالاً تنها علت بسيار رايج ضايعات عصب صورتي است. ويژگي‌هاي BP را در جدول 14-15 خلاصه كرده‌ايم. ميزان شيوع BP تقريباً حدود 15 مورد در هر 100000 نفر از كل جمعيت (0.00015 درصد) است. BP داراي زمينه خانوادگي است، البته وقوع آن را از طريق سابقه خانوادگي و توارث نمي‌توان بطور قطع پيش‌بيني كرد. BP در 5 تا 10 درصد بيماران بصورت راجعه تكرار مي‌شود. طول زمان از شروع BP تا فلج يكطرفه كامل صورت حدود 24 تا 48 ساعت است. در حدود 75 تا 80 درصد كل بيماران BP ظرف حدود 3 تا 4 هفته، خود بخود بهبود پيدا مي‌كنند. در حدود 15 تا 20 درصد كل مبتلايان به BP، نوعي ضعف عضلات صورت، براي تمام مدت عمر باقي مي‌ماند و حدود 5 درصد از كل مبتلايان BP داراي ضعف دائمي بدتر از سطح 4/6 مقياس HB هستند. علت فلج بل ناشناخته است. گزينه‌هاي درماني مختلفي براي بيماران BP، مثل مداخله  جراحي، روش انتظار و مراقبت، درمان با دارو Acyclovir (يك دارو ضد ويروس) و ساير درمان‌هاي دارويي ديگر مطرح شده است.

در قطعه بعدي يعني قطعه صماخي يا افقي، عصب از نزديك فضاي گوش مياني مي‌گذرد. مجراي عصب صورتي را اندكي بالاي دريچه بيضي (صفحه پايه استخوانچه ركابي) و پائين مجراي نيم‌دايره مي‌توان پيدا كرد. در اين نقطه، اين مجرا يك برآمدگي (برجستگي) واقعي را در ديواره مياني گوش مياني بوجود مي‌آورد، البته مقدار برآمدگي ممكن است بسيار كم يا فقط اندكي بيشتر از ضخامت مخاط روي آن باشد. عصب صورتي در مسير حركت از جلو به سمت عقب، از ميان فضاي گوش مياني خرید سمعک مي‌گذرد و سپس با يك چرخش به سمت پايين به مسير خود به سمت ماستوئيد ادامه مي‌دهد. در محل همين چرخش است كه شاخه‌اي از عصب خارج مي‌شود كه عضله ركابي را عصب‌دهي مي‌كند. سپس عصب صورتي قبل از آنكه به سوراخ نيزه‌اي – ماستوئيدي در استخوان ماستوييد برسد، بصورت عمودي (قطعه هرمي) ادامه مسير مي‌دهد. در طول مسير عمودي كه آن را طناب صماخي (Chorda Tympani) مي‌نامند، يك شاخه اصلي ديگر از عصب صورتي خارج مي‌شود و به سمت زبان و غدد بزاقي مي‌رود. عصب صورتي، جمجمه را از طريق سوراخ نيزه‌اي – ماستوئيدي ترك مي‌كند. اين ناحيه درست پشت بخش پائيني مجراي گوش خارجي، و در موقعيت مياني نسبت به نوك ماستوئيد (كه به عنوان محافظ عمل مي‌كند) قرار گرفته است. پس از خروج عصب صورتي از سوراخ نيزه‌اي – ماستوئيدي به سمت جلو و ميانه مي‌رود تا از لبه پائيني مجراي شنوايي خارجي عبور كند و از ميان شاخ (Ramus) يا بخش بالايي استخوان فك بالا، و معمولا از ميان غده تيروئيد بگذرد و صورت را عصب‌دهي كند. در طول اين مسير، تعدادي شاخه‌هاي كوچك عصب صورتي را به سمت گوش و عضلات گردن و ساير نواحي مجاور تك مي‌كنند. البته در نحوة ارتباط عصب صورتي با غده پاروتيد و همچنين در الگوي دقيق شاخه‌هاي عصب صوتي، تغيير پذيري‌هاي نرمال قابل مشاهده است. اغلب پنج شاخه اصلي از عصب صورتي به كل گسترة صورت عصب‌دهي مي‌كنند. يك بخش تمپورال فرونتال وجود دارد كه به شقيقه، پيشاني بالاي چشم‌ها، هم‌چنين يك شاخه Zygomatic هم وجود دارد كه به يك ناحيه با وسعت تا زير چشم‌ها عصب مي‌دهند، و يك شاخه Buchal بالاي دهان را عصب‌دهي مي‌كند و بالاخره شاخه‌هاي پائيني در طول استخوان فك بالايي به سمت پايين مي‌رود. نواحي اطراف دهان (عضله Orbicularis oris) داراي عصب‌گيري بسيار غني از عصب صورتي است. اتصال سه تا ا اين شاخه‌ها در انتها، از طريق Anastomose انجام مي‌شود. شاخصه‌هاي فكي و پيشاني از نظر آناتوميك استثناء هستند. بنابراين هرگاه يكي از اين سه شاخه آسيب ببينند، احتمال بروز فلج صورت وجود ندارد.

دستورالعمل آزمون ECAP

محرك ها و پارامترهاي اكتساب آزمون ECAP در جدول 3-15 خلاصه شده است. بعضي از گزينه ها و مقادير بعضي پارامترها براي هر كدام از مدل هاي كاشت حلزون بصورت اختصاصي تعريف مي شوند. براي مثال يكي از شركت هاي سازنده واحد CU (سطوح واحد شدت جريان) سمعک زیمنس آلمان را در محدوده 1 تا بيش از 200 تعريف كرده است. CU به صورتي غير دقيق تقريبا معادل با شدت جريان 10μA تا 200mA است.

آرتيفكت محرك، يكي از مشكلات بسيار جدي در ثبت ECAP است. در ارزيابي ECAP داخل حلزوني، الكترودهاي محرك و ثبت، خيلي به هم نزديك هستند. بنابراين مقدار زيادي آرتيفكت محرك به الكترود ثبت وارد مي شود. دامنه آرتيفكت الكتريكي معمولا بزرگتر از دامنه ECAP واقعي است. بياد داشته باشيد كه مقادير نهفتگي مولفه هاي اصلي ECAP (N1 و P2) كوتاه است (مثلا 0.2 to 0.5ms). بدين ترتيب حضور آرتيفكت محرك در بخش ابتدايي شكل موج باعث محو شدن ECAP رديابي شده مي گردد. به علاوه آرتيفكت هاي الكتريكي بزرگ موجب اشباع تقويت كننده مي شود. در فاصله زماني خروج تقويت كننده از حالت اشباع، فعاليت هاي الكتروفيزيولوژيك هم چنان  ادامه دارد. بنابراين مولفه هايي از ECAP كه داراي نهفتگي كوتاه هستند، غيرقابل رديابي مي شوند. براي رديابي دقيق ECAP بايد آرتيفكت محرك الكتريكي را كاهش داد و در بعضي موارد نيز بايد به افتراق آن از پاسخ واقعي عصب پرداخت. راه حل هاي گوناگوني براي به حداقل رساندن آرتيفكت محرك در ارزيابي ECAP ارائه شده است مثل پردازش تفريقي الكترود - ردياب پوشش، استفاده از محرك با پلاريته (يا فاز) تناوبي، پالس كاهش آرتيفكت (Artifact Reduction Pulse= ARP) و روش تفريق يك مقدار از پيش تعيين شده (Scaled Template) از ECAP. در ميان اين گونه راهبردهاي حل مشكل آرتيفكت محرك در آزمون ECAP، روش يا الگوريتم تفريق الكترود ردياب - پوشش بخاطر سهولت كاربرد تجاري آن در دستگاه ها، بيشتر از همه در مقالات باليني جديد مقبوليت داشته است. براي توضيح اين روش معمولا از واژگاني مثل تفريق دو پالسي، استخراج پاسخ پوشش داده شده (Masked Response Extraction = MRE)، الگوريتم الكترود ردياب - پوشش، و يا بصورت ساده روش تفريق استفاده مي شود.

بصورت شماتيك، كاهش آرتيفكت الكتريكي ECAP به روش ردياب - پوشش نمايش داده شده است. بطور خلاصه ECAP در سه شرايط مختلف ثبت مي شود. اول – يك ECAP را فقط با يك محرك الكتريكي (ردياب) بدست مي آورند. 

استفاده از ECAP حداقل داراي دو مزيت قطعي باليني در ارزيابي بيماران با كاشت حلزون است. استفاده از روش هاي ارزيابي سايكواكوستيك در كودكان كم سن امكان پذير نيست، در حالي كه ECAP مي تواند به منظور دستيابي به اطلاعات سمعک زیمنس هوشمند فيزيولوژيك در مورد نتيجه عملكردي كاشت حلزون در كودكان كم سن بخوبي ثبت شود. در مورد بيماران بزرگسال نيز زمان صرف شده براي ثبت ECAP، اغلب كمتر از ارزيابي سايكواكوستيك است.

الكترودهاي موجود در داخل كاشت حلزون، به ترتيب از راس به قاعده شماره گذاري شده اند (1-2-3-....) و حدود 1mm از يكديگر فاصله دارند. بطور خلاصه يك سيگنال الكتريكي (تحت كنترل كامپيوتر) را به يكي از بيش از 20 الكترود كاشته شده در حلزون ارائه مي كنند. سپس از يك الكترود ديگر نزديك به الكترود محرك پاسخ عصب را ثبت مي كنند. كاربرد اوليه الكترودهاي چندگانه كاشت حلزون آن است كه فركانس هاي درون يك صوت پيچيده را به تعداد كافي رمزبندي (code) كند. ظرافت دقت فركانسي فرايند رمزبندي، وابستگي فراواني به استقلال عملكردي الكترودهاي منفرد دارد. در مقابل هرگاه تعامل كانال در ثبت هاي داخل حلزوني افزايش يابد، نتيجه عملكردي كاشت حلزون كاهش پيدا مي كند. به شكلي آرماني، الكترودهاي كاشت حلزون را مي توان در فاصله خيلي نزديك به تيغه مياني حلزون و در واقع نزديك به رشته هاي آوران شنوايي نصب كرد، بنابراين با سطوح شدت پايين محرك، و از آن مهمتر با ميزان بالايي از دقت انتخاب عصب، نيز مي توان سيستم شنوايي را فعال ساخت. بنابراين الكترودهاي نزديك به تيغه مياني، تعداد محدودي عصب را بصورت گزينشي تحريك مي كنند و - حداقل در حد تئوري-  توانايي تمايز سيگنالهاي اكوستيك (مثل صداي گفتار) را بهبود مي بخشد. با تجهيزات كاشت حلزون فعلي بخوبي مي توان تعامل كانال الكترودها و همپوشاني مرتبط با آن را براي تحريك رشته هاي عصبي حلزون، در حوزه اختصاصي هر الكترود نشان داد. تحريك درون حلزوني و ثبت پاسخ ها بصورت شماتيك در شكل 2-15 آورده شده است. يكي از شركت هاي سازنده تجهيزات كاشت حلزون، يك سيستم ثبت ECAP را با نرم افزار مربوطه براي چند مدل از دستگاه هاي خود عرضه كرده است و اين دستگاه را دورسنجي پاسخ عصب (NRT) مي نامد. دو سازنده ديگر نيز دستگاه هاي مشابهي را براي اندازه گيري ECAP عرضه كرده اند و آن را تصويربرداري پاسخ عصب (NRI) و دورسنجي پاسخ عصب شنوايي ناميده اند.

در كودكان كم سن و سخت آزمون، ارزيابي ECAP براي تصميم گيري در مورد كاشت حلزون - مثلا براي تعيين مقدار شدت جريان لازم براي برآورد آستانه ذهني (سايكواكوستيك) رديابي صدا (T) و براي تعيين نوع تنظيم راحت (C) - اجباري است. كودكان نمي توانند نوع تاثير تغييرات (ايجاد شده در تنظيم پردازشگر صوت) را بر نحوه درك اصوات خود، توضيح دهند. اما با استفاده از ECAP مي توان نوعي تنظيم بر پايه داده هاي عيني را براي نحوه عملكرد هر كدام از الكترودها (با توجه به مسئله تعامل كانال) انجام داد. عوامل موثر بر تفكيك يا (برعكس) بر همپوشاني يا گسترش تحريك عصب در مورد آرايش چند كاناله كاشت حلزون عبارتند از شدت محرك، و تا حدي مقدار عصب هاي باقيمانده قابل تحريك و هم چنين ميزان نزديكي الكترودها به آنها (عصب هاي قابل تحريك). شواهد اخير نشان مي دهند كه پارامترهاي پاسخ شنيداري در شرايط تحريك داخل حلزوني، مثل سطح آستانه و دامنه پاسخ، اطلاعاتي در مورد گستره تحريك عصبي و ميزان نزديك بودن الكترودها به رشته هاي عصبي در اختيار ما قرار مي دهد. بعضي معتقدند كه ECAP يك پتانسيل بيولوژيك تجربي (آزمايشگاهي) نيست. ECAP مي تواند با دقت، مولدهاي قابل شناسي پاسخ ها را تعيين نمايد، فوايد و كاربردهاي ديگر آن احتمالا بسيار فراتر از وضعيت كنوني آن بعنوان يك شاخص آستانه الكتريكي خواهد بود.