فيستول پري لنف:

الكتروكاكلئوگرافي به صورت ويژه در بيماران مشكوك به PF يا بيماران قطعي PF، به منظور تلاش براي يافتن يك تست ابژكتيو و وابستنه به گوش براي اين بيماري، گمراه كننده كه تشخيص آن دشوار است، انجام گرديده است.

Gibson (1992) از مانور ايجاد فشار درون قفسه سينه استفاده كرد، تا علائم كلينيكي PF در حين الكتروكاكلئوگرافي افزوده شوند. اختصارا براي اين كار از بيماران خواسته مي شد، تا نفس هايشان را حدود 20 ثانيه نگاه دارند و سپس به آرامي و به صورت ثابت روي ديافراگم فشار بياورند. الكتروكاكلئوگرافي قبل هنگام و بعد از تست فشار داخل قفسه سينه اي Intrathoracic Pressure Test انجام مي گرديد. داده هاي مربوط به 78 بيمار كه با جراحي اكتشافي، بيماري P.F قعطي شده بود. جمع آوري گرديد.

SASS و همكاران (1997) يافته هاي الكتروكاكلئوگرافي را براي روش TT، در سه بيمار PF گزارش كرد. تشخيص با جراحي اكتشافي، تاييد گرديد. معيار غيرطبيعي بودن نسبت ، 41/0 بود. خلاصه اينكه تغييرات از خط مرجع اين سه بيمار، شبيه بيماران مبتلا به هيدروپس بود. درهنگام افزايش فشار داخل قفسه صدري، اجزاء SP و AP اين سه بيمار، در مقايسه با پاسخهاي ثابت شده از گروه بيماران مينيري، ثابت نبودند (unstable). محققين اين الگوي يافته ها را در اين سه بيمار، سازگار با تشخيص PF دانستند.

با توجه به فقدان اجماع در مورد دموگرافي، و درمان فيستول پري لنف، در مورد ارزش قیمت سمعک ارزان تشخيصي الكتروكاكلئوگرافي در اين بيماري، عدم توافق وجود دارد.

نتايجي كه ازمطالعات الكتروكاكلئوگرافي در فيستول پري لنف گرفته شده مربوط به گروه اندكي از اين بيماران است، معيار روشني براي تاييد بيماري از طريق جراحي يا استراتژي تشخيصي ديگر وجود ندارد، يافته هاي الكتروكاكلئوگرافي سازگاري ندارند و سوالات در مورد روشهاي آماري براي آناليز داده ها وجود دارد.

بيماري Lyme:

Selman و ديگران (2002)، به صورت كلينيكي از ارزيابي الكتروكاكلئوگرافي به منظور تلاش براي افتراق بيماران مبتلا به مينير از بيماري Lyme استفاده كرده اند. آنها فلسفه اين تلاشها را شباهتهايي كه در علائم كلينيكي اين دو بيماري وجود دارد، ذكر كرده اند. الكتروكاكلئوگرافي با استفاده از الكترود TT در 91 بيمار  مبتلا به مينير و 11 بيمار با تشخيص بيماري Lyme صورت پذيرفت علائم، سرگيجه، وزو گوش، و كاهش شنوايي حسي عصبي، درهر دو گروه مشترك بود كه شامل همه بيماران مبتلا به مينير و 54 درصد (6 تا 11) از بيماران مبتلا به بيماري Lyme مي شود.

يافته هاي الكتروكاكلئوگرافي در 71 درصد از بيماران مينيري و 5/45 درصد از بيماران Lyme با هيدروپس آندولنفاتيك، سازگار بود (نسبت  افزايش يافته)

براساس اين يافته ها، محققين به بيماران مبتلا به Lyme پيشنهاد كردند كه ارزيابي كاملي در مورد احتمال هيدروپس آندولنفاتيك انجام دهند كه شامل الكتروكاكلئوگرافي نيز مي شود.