مشاهده شده است كه افزايش سن در بچه ها به عنوان عاملي مؤثر بر تنوع peak رزونانس كانال خارجي گوش محسوب مي شود .krunger، ruben در سال 1987 رزونانس ميانگين كانال خارجي گوش يا REUR يا REUG را در كودكان از بدو تولد تا 37 ماهگي اندازه گرفتند .

نتايج نشان دادند كه Peak فركانس رزونانس با افزايش سن كاهش پيدا مي كند كه اين تعداد در دومين سال تولد شبيه بزرگسالان مي شود.

Bentter در سال 1989، REUR  را براي بچه هاي 3 تا 13 ساله ارزيابي كرد ،اگرچه نتايج مانند اطلاعات قبلي بدست  کلینیک سمعک تهران صفیر  آمده از بزرگسالان بود ولي در اين ارزيابي تنوع بين فردي خيلي زيادي وجود نداشت بنابراين توصيه مي شود در صورت امكان از مقادير (فردي براي هر فرد با ويژگي هاي شخص) استفاده شود.

Westwood و  bamford  در سال 1995 تا طي 18 ماه REUR را براي كودكان كمتر از 21-3 ماهه اندازه گرفتند نتايج آنها نيز كاهش peak فركانس رزونانس طي سال اول زندگي را نشان داد.

تفاوت ديگر بين بچه ها و بزرگسالان ميزان اطلاعات اودیولوژيك و پزشكي در دسترس درهنگام تنظيم كردن وسايل كمك شنوايي است.اطلاعات اديولوژيك براي نوزادان و بچه ها ممكن است محدود باشد.

اگر تا كامل شدن اطلاعات در amplification تاخير صورت بگيرد به اين معني است كه كودك دوران بحران تكامل زبان آموزي اش را بدون هيچ گونه تقويتي گذرانده است .

هنگام انتخاب سمعك ممكن است اطلاعات اديولوژيك فقط شامل آستانه هاي ABR با استفاده از  click و آستانه تون ها در بعضي از فركانسهاي خاص باشد.

براي بچه هاي بالاتر از 7-6 ماه آستانه هاي رفتاري چه از طريق sound field  و چه از طريق معمول فقط ممكن است براي بعضي از فركانس ها در دسترس باشد به علاوه توانايي كودك براي مشاركت در روند انتخاب و تنظيم سمعك ممكن است با توجه به سطوح شناختي و زباني آنها محدود باشد.

اغلب از مقادير MCL  subjective (سطح راحت شنيداري ) و LDL (سطح ناراحت شنيداري )براي انتخاب تجهيزات شنوايي در بزرگسالان استفاده مي شود .اندازه گيري اين مقادير براي نوزادان و نوپا يان (كمتر از 3 سال )امكان پذير نيست . kawal و همكارانش در سال 1988 بچه هاي 14-7 ساله و بزرگسالان را با استفاده از تغيير روش در بدست آوردن  LDL تست کردند. نتايج نشان داد بچه هاي حدود 7 سال و كمتر دچار كم شنوايي به راحتي از عهده ي انجام اين تست بر امدند.

روش ديگري توسط mupherson و همكارانش در سال 1991 براساس LDL ابداع شد كه از صداهاي "خيلي بلند" در آن استفاده مي شد.

بعد از آموزش بچه هاي با شنوايي نرمال كه از نظر ذهني و عقلي حدودا 5 ساله بودند توانستند تست را به درستي پاسخ دهند.هيچ تكنيكي براي ثبت كردن LDL در بچه هاي كوچكتر گزارش نشده است.

بچه ها نسبت به بزرگسالان قدرت كنترل كمتري روي محيط شنوايي شان دارند. وضعيت قرار گيري كودك نسبت به گوينده با توجه به سن كودك متفاوت است در نتيجه سطح شدت گفتاري كه به گوش بچه مي رسد هم فرق مي كند .

Stelmachwicz و همكارانش در سال 1993 تاثيرات وضعيت قرار گيري postural كودكان 2 ماهه تا 2 ساله بر گفتار توليد شده (كوتاه مدت ، بلند مدت) توسط والدين آنها را بررسي كردند.

طبق نتايج بدست آمده سطح طيف گفتار گفتار طولاني (بلند مدت ) با تغيير وضعيت قرار گيري نسبت به منبع صدا (نزديك شدن حدوداً 1m) به اندازه ي 10dB تا   18 دسی بل  بلندتر مي شود .